De foto vertelt het ontstaansproces van links naar rechts. Ik begin links bij de cocons:
een luchtig, elastisch bolletje van een paar centimeter lengte, door de (laatste) zijderups gedraaid in EEN draad van ongeveer 3000 meter. Ja, echt! Het bruine pantser van de inmiddels levenloze pop vertoeft binnenin de cocon. Nee, hij beweegt niet (meer)......
Die ENE lange draad wordt (door mensen met of zonder machines) kunstig afgewikkeld ofwel gehaspeld. Denk je dat dit superdunne draadje dan toch zal breken? Die draad is ijzersterk....
Uit de gehaspelde zijdedraad wordt zijdegaren gesponnen. Dik, dun, gelijkmatig, ongelijkmatig, strak, los: alles is mogelijk. Welk effect voor de stof heb je voor ogen?
Voor de uiteindelijke verschijning van het zijden
weefsel is het soort garen de ene voorwaarde. De andere voorwaarde is de binding (er zijn drie hoofdsoorten): hoe komen de onder- en bovendraden haaks ten opzicht van elkaar te liggen? Op, neer, twee op, twee neer, vóór, achter: uiteindelijk komt uit elke bewerking een ander type zijde voort.
Kijk nou toch: hier zijn vier zeer verschillende soorten zijde te zien. En er zijn nog veel meer soorten........kom eens in het atelier voelen en kijken!
En nu kun je de zijde (die van nature eierschil wit is) beschilderen. Elke kwaliteit gaat volkomen eigenzinnig
en anders met verf om. Laat je verrassen.....welke zijde vervoert jou?
